Apirileko olerkia

Poza udaran,
negarra neguan,
zoriona udaberrian,
beraz nagusi da alaitasuna
baita loreak eta beren edertasuna

gora begira eta ikusi zeru urdina,
ahaztu dezagun neguko mina
eta gozatu gaurko eguraldia

Joe Carrillo

1DBH

Niretzat gela hau
ematen diot lau,
onak dira
baina daude lira.

Beti oihukatzen
baina ni maitatzen,
agian ez naiz eramaten ongi guztiokin,
nahiz eta nire bihotzak egiten du toki.

Txikitatik noa,
zer ez dut egin ona?
Bakarrik nahi dut denok pozik egotea,
ez borrokatzen, ez oihukatzen, only hitz egiten,
gela hau, hoberena izango da,
lasaitzea eta maiatzea.

Sara Lee 3DBH

El ahogado más hermoso del mundo

https://narrativabreve.com/2013/10/cuento-garcia-marquez-ahogado-hermoso.html

La memoria del mundo

https://narrativabreve.com/2013/11/cuento-pedro-ugarte-memoria-mundo.html

El almohadón de Plumas

http://ciudadseva.com/texto/el-almohadon-de-plumas/

Fiesta de disfraces

https://narrativabreve.com/2013/10/cuento-woody-allen-fiesta-disfraces.html

El camello atado

https://narrativabreve.com/2017/04/el-camello-atado-un-cuento-sufi.html?utm_source=Newsletter+de+Narrativa+Breve&utm_campaign=80839b11f1-Campa%C3%B1a+de+RSS&utm_medium=email&utm_term=0_eae174c202-80839b11f1-172079821

                        
Eder Ruiz de Eguinok flash-back teknika erabili du bere testu eder eta xumean.

LAURA

Iruñean ikusi nuen berriro. Hor zegoen dagoeneko kilo batzuekin. Maitasun haundia nuen berarentzat, beti jolasten, borrokatzen, musuak ematen… aritzen ginen. Lehenengo aldiz han ikustean ni altuagoa nintzen eta bera baxuagoa eta horregatik pikatu zen nirekin. Orain atera ahal zuen, Carrefourera, txinoetara, tabernara pintxo bat hartzera… eta asko hitz egin genuen.

Laurak hospitalean lagun asko zeuzkan, Eneko, Mireia, Daniela… denak oso jatorrak. Batzuk anorexia zuten, beste batzuk autistak ziren… Zailena Eneko zen. Eneko oso urduria zen eta beti jotzen aritzen zen, autista zen.

Laura ospitalera joatean, ni nire lehengusuaren etxera joan nintzen berarekin egoteko eta afaltzeko nire ama eta aita Laurarekin zeudelako, horregatik, ni bakarrik ez geratzeko joan nintzen. Oso ongi pasatu genuen.

Eguraldi ona zegoen bera joatean. Nire aitak hori esatean etxean negarrez hasi nintzen pixka bat baina gero pasatu zen. Bihotzean huts handi bat nuen. Zailtasun asko geneuzkan. 

Arratsaldero joaten ziren bera ikustera.

Irune Gil me ha entregado un bonito poema que escribió con ocasión del cumpleaños de Marta y Xanti:

Sois como una rosa
en un lindo capullo,
a las mañanas, en el amanecer,
vuestro corazón me hace florecer.

Los dos sois graciosos,
vinisteis del circo,
mi cabeza me hace pensar 
que os quiero de verdad.

Dos compañeros 
de hace poco tiempo,
hoy os quiero desear
que paséis un buen día de verdad.

La cabeza para pensar,
el tacto para tocar,
las alas para volar
y mi corazón para agradecer.